hoe maakt u het?

PERSOVERZICHT

Zes dagen Londen en dan bij terugkomst zes dagen ziek te bed. Twee weken zonder bloggen. Zo kan je natuurlijk je bezoekerscijfers niet op peil houden.

Laat ik ze eens een ferme boost geven door een media-overzicht van de voorbije week, aangevuld met wat holle slogans, populistische uitspraken en veel domme vragen.

1) In een interview in de Jobat bijlage van De Standaard geeft minister Van Quickenborne een ergerlijk interview. Hij schiet op zowat alles en iedereen. Op de werknemers,  op de werklozen, op de vijftigplussers, op de bruggepensioneerden, op de werkgeversorganisatie’s. Maar tot daar aan toe. Hij wil dat iedereen wat meer gaat ondernemen en zelfstandig worden, zoals zijn broers. Gemakkelijk gezegd wanneer je zelf in een ministerzetel zit. Maar dat is natuurlijk de man spelen en niet de bal. Het meest stoorde me zijn uitspraak die als grote kop boven het artikel staat: “Als je failliet gaat, begin je toch opnieuw?”. Ik heb het artikel drie keer gelezen om nu precies te begrijpen wat hij bedoelt en ik weet het nog niet. Zegt hij: rommel maar wat aan, als het niet lukt laat je  de boel de boel n vraag je een nieuw BTW-nummer aan? Een goed ondernemingsplan, vergeet het, voorbereiden en veel nadenken moet niet, neem morgen een cafeetje over en je ziet wel. Bedoelt hij dat je moet handelen zoals bepaalde zelfstandigen in Brussel van wie je de openstaande facturen moet doorstorten aan de BTW, je kent dat wel, maar die twee weken later doodgemoedereerd weer facturen onder een andere naam en BTW-nummer (neen, had ik baas geweest, ik had er niet meer mee gewerkt als u dat zou willen opwerpen…). Bedoelt Van Quickenborne dit: probeer maar, maak maar schulden, begin nog eens opnieuw, maak weer schulden, de andere belastingbetalers en de staat zullen er wel voor opdraaien….  Het is me niet echt duidelijk.

Binnenkort kan je ook een BVBA opstarten voor één euro. Dat zou het ondernemen moeten aanmoedigen. Zeker en vast is het opstarten van een BVBA niet goedkoop, maar gaat dit de onoverzichtelijke wildgroei van BVBA’s niet bevorderen? Maakt de instapsom ook niet dat would-be ondernemers goed bezinnen eer ze beginnen? Het is te lang een ingewikkeld administratief kluwen geweest, de kruispuntbank is zeker een stap in de goede richting, maar we zijn er nog lang niet. Helaas raakt Van Quickenborne met zijn te Amerikaans geïnspireerde wilde ideeën de pedalen kwijt.

2) In dezelfde De Standaard –  Opinie&Analyse schrijft Bart Brinckman in Optimisme rond BHV: “Van de werkzaamheden of vorderingen van de opdrachthouder lekt niets uit. Vorige week pakte La Libre Belgique uit met enkele ‘denksporen’, het regende ontkenningen. Eerlijkheidshalve moeten de meeste spelers in de Wetstraat ook toegeven dat ze eigenlijk niet weten wat de christendemocraat van plan is, laat staan aan welke oplossingen hij werkt. De discretie heerst volop. Op zich is dat trouwens een goed teken (in Knack spreekt CD&V voorzitter Marianne Thyssen van ‘een half mirakel.”

Wat las ik afgelopen week echter op http://politici.aanhetwoord.be in een bijdrage van Peter Logghe (VL.B): “Op de jongste gemeenteraad van Merchtem lekte het “strijdplan” uit van Jean-Luc Dehaene inzake BHV. Het Vlaams Belang verspreidde hierover onmiddellijk een persmededeling, waaruit ik uitvoerig citeer, want de toegevingen gaan zéér ver en zijn onaanvaardbaar. De splitsing van de kieskring zou met een kunstgreep over de verkiezingen heen getild worden. Tegelijk zou ook een grondwetswijziging mogelijk gemaakt worden via de inherzieningstelling van een reeks grondwetsartikelen. Officieel met de bedoeling een aantal bevoegdheden over te hevelen naar de deelstaten. In werkelijkheid zou men van deze grondwetswijziging gebruik maken om tegelijk ook de grenzen van Brussel te wijzigen! De 4 faciliteitengemeenten Kraainem, Wezembeek-Oppem, Linkebeek en Drogenbos zouden bij Brussel gevoegd worden. In de gemeenten Wemmel en Sint-Genesius-Rode zouden de faciliteiten dan weer worden afgeschaft en er zou een fusie komen met respectievelijk Merchtem en Beersel.”

Ik lees toch goed: “lekte”, “persmededeling”. Vlaams Belangers zijn natuurlijk onruststokers en olie-op-het-vuur-gieters en populisten en we moeten die sites niet lezen en niet bezoeken en ze geen aandacht geven en persberichten sturen ze aan de lopende band en ze hebben het ook maar van horen zeggen. Maar zou het toch eens niet de moeite zijn om dit wat nader te onderzoeken?Neen, er zijn geen lekken. Alles klar herr kommissar.

3) Mireille Salmon, één van de drie rechters van het Fortis-arrest dat ‘de verkeerde kant opging’ verklaart in een interview: ‘Ik ben 53 jaar oud  maar dit is de meest perverse zaak die ik ooit heb meegemaakt. Wij strijden tegen mensen voor wie alle middelen goed zijn  en die de waarheid manipuleren. Ik heb dit nog nooit gezien en meegemaakt. Ik mag dit niet laten gebeuren.’

Het beangstigt me. Ik weet niet wat of wie of ik kan of mag geloven, wie de waarheid spreekt, maar het is me al dikwijls opgevallen dat alle klokkenluiders, strijdbare mensen die proberen iets aan te klagen ofwel  aan de kant gezet worden, het zwijgen opgelegd worden, naar de achtergrond verdwijnen, zelf beschuldigd en zwartgemaakt worden. Voorbeelden genoeg. Maar we herinneren ze ons niet meer net omdat ze van het toneel verdwenen zijn… En natuurlijk vertelt ze allemaal onzin. Iedereen zijn eigen waarheid.

4) Alexander De Croo zegt opmerkelijke dingen in een interview, alweer in De Standaard. “Het politieke spel in België is niet altijd zeer verheven, we leven in een complex land. Het heeft ook veel te maken met de manier waarop de jongeren in de politiek terechtkomen. Als de partij je hoog op de lijst zet, ben je verkozen. Anders niet. Ik spreek tegen mijn eigen winkel , maar de macht van de partijen is buitensporig. Ik heb als partijvoorzitter veel meer macht dan ik eigenlijk zou willen. Ons kiessysteem moet aangepast worden. Het systeem van de opvolgers is onzinnig. Een derde van de Vlaamse parlementsleden is opvolger. Vaak zijn dat mensen met talent, maar het zijn niet de mensen voor wie gekozen is. Ook het gewicht van de kopstem zou moeten verdwijnen. en wie verkozen is moet zetelen. De bevolking is haar greep op de democratie kwijt. Partijen beslissen heel vaak over wie aan politiek mag doen en wie niet…..”

Bravo. Ik krijg zowaar sympathie voor een liberaal. Alexander De Croo geeft hier dus ronduit toe dat we in een particratie leven. Bravo. Ik kijk er naar uit of hij de verandering van het kiessysteem gaat aanmoedigen, op gang brengen. Of zal hij eerder zelf opzij gezet worden?

5) En alweer in De Standaard, een reportage over de nachtrechtbanken in New York. Bepaalde politici hebben het ook voorgesteld als oplossing voor het Brussel probleem dat er geen is. Er zal wel weer iemand opwerpen dat de reportage gekleurd is maar het lijkt me in elk geval géén goede oplossing. Eigenlijk wou ik geen mening meer kwijt in dit hele debat maar de politici in de Zevende dag en het immens veel interessantere Mise au point op RTBf hebben me van mening doen veranderen. Ik wil nog kwijt dat het debat zich wééral vernauwt tot één exclusief probleem, de focus ligt op de jongeren en de verloren generatie. Terwijl er zoveel andere katten te geselen zijn. Illegale bedrijvigheid, zwartwerk, BTW-carrousels, verkeersproblematiek, verval, verkrotting en vervuiling.

Nog een paar promobeeldjes in het journaal – uw politie patrouilleert! – en nog een paar vergaderingen en meetings, maar dan, dan is het krokusvakantie, moeten we gaan skieën en als we terugkomen zijn we dat eigenlijk allemaal vergeten…. We, zijnde de politici, de burgemeesters, justitie, politietop, terug naar de orde van de dag.

6) Niet in De Standaard maar op Canvas, de Panorama-uitzending over het departement Financiën, tien jaar o.l.v. Minister Didier Reynders. De arrogantie en minachting van Reynders tegenover de Vlamingen. Dat dit kàn en getolereerd wordt. Van iemand die ten dienste staat van het volk. We kijken er naar, we herkennen, we zuchten. Maar dan stopt het. Overroepen, overdreven, gekleurd, wordt er getwitterd. Alweer heb ik de indruk dat iedereen meer bezig is met zijn eigen belangen – ik wil onbeperkt downloaden!! – dan met wat er echt fundamenteel verkeerd loopt in dit land. Ik ben een negatieveling, het is allemaal overdreven, ik moet zelf maar zelfstandig worden…  Helaas spreek ik uit ervaring en heb ik gezien hoe dikwijls het bedrijf waar ik werkte controle kreeg (nooit), welke constructies men allemaal bedacht en welke facturen men allemaal inbracht.

En ik ben natuurlijk zeer populistisch bezig als ik  aanhaal dat een kennis die zelfstandig is in bijberoep wél controle krijgt, louter omdat hij uit nonchalance (een creatieveling, u kent dat…), vergeet een factuur van vijftig euro in te brengen is die de klant wel ingeboekt had en als ik vind dat ze deze kleine zelfstandigen met hun kleine overzichtelijke boekhouding wel aankunnen en ze toch een paar controleresultaten moeten voorleggen. Voor de statistieken. Ik kom uit een zelfstandigen nest. Dat heb ik ook al tot in den treure aangehaald. Ik weet hoe het er aan toe gaat. Maar daar zit het hem net.

Alles wordt opgedeeld in vakjes. Werklozen, arbeiders en bedienden, zelfstandigen, KMO’s, multinationals. En de pot verwijt de ketel. Scheldpartijen heen en weer. De ene zegt van de andere dààr zitten de bedriegers, de profiteurs en de zakkenvullers! Terwijl ik gewoon van mening ben dat het terug te brengen is tot twee groepen mensen. Zij die het goed voorhebben, sociaal voelend en eerlijk en rechtvaardig zijn, en degenen die het niet goed voorhebben, egoïstisch, geld- en machtsbelust zijn. Ja, ik ben daar redelijk zwart-wit in. (Al heb ik mijn twijfels of de eerste groep standhoudt in een multinational…). En alles wordt over één kam gescheerd, iedereen die zich ondernemer noemt zit op zijn paard wanneer de vakbonden de “ondernemers” aanvallen, maar wat mij betreft is er een groot verschil tussen KMO’s en multinationals. Met hun CEO’s die niks te verliezen hebben en niet eens eigen kapitaal investeren. Of neen, ik ga hier te kort door de bocht. In de Belgische top 100 staan genoeg voorbeelden van bedrijven die begonnen zijn als kleine onderneming en waarvan de stichter nog steeds aan de top staat of op zijn minst in het bestuur zit. En van  de Colruyt besttuurders en Roland Duchâtelet bijvoorbeeld geloof ik wel dat het ondernemers zijn met een zeer correcte instelling. Maar u snapt misschien wel waar ik naartoe wil.

En begrijp me niet verkeerd. Ik heb niks tegen geld verdienen. Ik heb niks tegen loon naar werken. En zij die risico’s nemen en voor werkgelegenheid zorgen mogen daarvoor best vergoed worden. Ik ben zelf ook niet vies van geld. Ik geniet van luxe, comfort en mooie dingen, ging graag op tijd en stond naar een sterrenrestaurant, kocht me zonder veel scrupules kledingstukken voor bedragen die nu staan voor een halve maand uitkering en wil wel elk weekend op city-trip, om maar iets te zeggen. En hoe meer ik heb, hoe meer ik uitgeef. Of zou. En ik vind onze belastingsdruk ook veel te hoog. Maar kan het allemaal wat ethischer, wat fatsoenlijker, wat minder egoïstisch, wat eerlijker, wat sociaalvoelender en minder hebberig?

7) In het journaal zegt iemand van de politie of het parket dat er geen plaats is voor de minderjarige delinquenten die dit weekend opgepakt zijn. Minister Huyttebroeck beweert van wel. Iemand liegt dan toch? En Huyttebroeck heeft het Zenne-verhaal tegen. Maar toch schept er niemand klaarheid.

Eigenlijk ben ik heel kwaad. Ontmoedigd. Geërgerd. Waarom doe ik aan die zelfkastijding, wordt me wel eens gevraagd. Waarom volg ik de politiek, lees ik kranten, kijk ik TV. Ik weet het niet. Ik heb dat nodig zeker. Zou mijn leven niet veel aangenamer zijn als ik alles zijn beloop liet gaan?  Hoe dikswijls heb ik dit al verzucht? Ik trek me terug in mijn huisje op het platteland, tussen mijn beesten, mijn films, muziek en boeken, ik geniet en ik zet mijn oogkleppen op. Ik heb Brussel niet nodig, wat kan het mij schelen dat het daar verloedert. Ik ga wel naar Londen of Parijs zo lang het nog kan. Ik laat de politici maar onder elkaar bekvechten, liegen, bedriegen. Dat de werkgevers hun plan trekken zonder mij. Ze kunnen de pot op.

Ik heb werk nodig, maar ik heb helemaal geen zin om mee te draaien in dat overgekapitaliseerd economisch systeem van godverdomse onbeschofte werkgevers die niet eens antwoorden op een sollicitatiebrief. Onverschillige politici die dubbele mandaten hebben en nog niet eens de moeite nemen om hun mail te laten beantwoorden door een medewerker. Machtsbeluste egotrippers die alleen maar aan het verrijken van zichzelf denken maar het terwijl altijd laten uitschijnen dat het ‘voor de mensen’ is. Ja, ik speelde deze plaat al eerder. Echt, ik geloof het niet. Kijk naar de plenaire vergaderingen van zowel het Vlaams als het Federaal parlement. Holle woorden. Toekomstgericht. Vergaderen. Meeten. Plannen. We zullen. Naar de toekomst toe. Belangrijk. Lullen. Zeveren. Gekibbel. Geruzie. Daadkracht? Beslissingen? Resultaten? Ik zie het als gewone burger niet.

Hadden we al niet in 2006 voorspeld dat het nooit goed zou aflopen met de verkoop van de overheidsgebouwen? Waarom maken ze zich nu druk over iets wat ze al wisten toen ze het indertijd deden? Al blijft Johan Vande Lanotte beweren dat het beter is. Kent u één koper/verhuurder die een wilde weldoener is? Dat noemen ze toch gewoon een zot? Die zijn zomaar bij bosjes te vinden in de top van de financiële wereld?  Wat ik wel eens zou willen weten is wie er allemaal in die investeringsmaatschappijen zit en waar het Belgisch huurgeld naartoe vloeit? Zou dat naar Belgische bedrijven zijn, ik betwijfel het. Dat is gewoon geld dat uit België verdwijnt. Uit onze eigen staatskas.

Vraag me geen oplossing, ik weet het niet. Ik ben daar niet slim genoeg voor. ’t is te naïef om te geloven dat het met echt goede wil en het hart op de juiste plaats kan veranderen. Met een doorgedreven mentaliteitsverandering misschien, maar is het tij nog te keren. Is het ooit gekeerd eigenlijk? Was het vroeger beter? Neen, waarschijnlijk niet. Zeker niet. ’t Is van alle tijden, lees de geschiedenisboeken maar. Maar dat belet me niet om me er over op te winden. Iemand moet het toch doen. Ik stel vast. Ik zie wat ik als burger kan zien. Ik probeer me zoveel mogelijk te informeren, maar je kan niet alles tot in de details uitzoeken. Ik haal mijn informatie uit de krant en ik probeer daar wat achtergrond bij te googelen en een paar verschillende bronnen te consulteren. Maar dat maakt dat ik het bos nog veel minder door de bomen zie. En waarom.

Ik heb nog steeds geen werk. Ik heb ook nog steeds geen vooruitzichten. Ondanks alle ontmoedigende berichten, probeer ik daar elke dag werk van te maken. (Neen, ik lieg, al twee weken niet…) Maar elke dag met wat meer tegenzin. Ik heb geen goesting meer om mee te draaien. Te duur. Te oud. Te veel ervaring. Te weinig kneedbaar. Te eigengereid. Te zelfstandig.  Te kritisch. Te wijsneuzerig. Te zagerig en te klagerig.

(En dan heb ik het nog niet eens gehad over het artikel over de haven van Antwerpen en over dat mijn hoop dat Brussel eindelijk eens één verstandige beslissing zal nemen en het voortbestaan van het ‘Wiels’ zal garanderen!)