welterusten dames en heren ministers

SLAAP ZACHT!

Volgens Inge Vervotte mogen we vandaag nog geen oordelen vellen, conclusies trekken of vragen stellen over de verantwoordelijkheid, we mogen ons nog niet afvragen of er nog geen tijd genoeg was tussen 2001 en 2010. Vandaag is het een zwarte dag en we moeten rouwen. Iedereen is geshokeerd en er mogen geen politieke spelletjes gespeeld worden, zegt ze.

Alweer hoor ik haar zeggen, we moeten naar de toekomst kijken, we zullen zien, we zullen vergaderen, we zullen onderzoeken, we zullen conclusies trekken, we zullen doen.

Ziezedoen.

We moeten de uitslag van het onderzoek afwachten en natuurlijk zullen menselijke fouten ondanks alle hoogtechnologische mogelijkheden nooit te vemijden zijn. Maar wanneer je er de artikels over het bestaan van de mogelijkheden van een systeem om automatisch de trein af te remmen  op naleest en  hoe het nog steeds niet in orde is sinds de veroordeling van de NMBS (toen onder leiding van Etienne Schouppe trouwens) na de Pécrot-ramp, dan is dit toch weer een duidelijk bewijs hoe fout het loopt in ons land, met zijn 54 ministers en 1001 verantwoordelijken en 75 bevoegdheidsniveau’s.

Als ik in het journaal de lange stoet beleidsmensen zag die een bezoek brachten aan het rampgebied (ik moest ineens fel aan het wereldberoemde schilderij van Ensor denken) vraag ik me af of er niet één is die zich de bedenking maakt, dit hadden we misschien kunnen vermijden, dit is het gevolg van jaren non-beleid, van communautair gekrakeel, van ons systeem, van ministers en staatssecretarissen die een tekort hebben aan een sociaal engagement, van onbekwaamheid. Van 25 verantwoordelijken die morgen allemaal weer de paraplu zullen doorgeven.

En ik vraag me af of ze de slaap kunnen vatten. Of ze morgen gezond en goed gezind weer  opstaan. In tegenstelling tot de (voorlopig) achttien mensen die vandaag het leven lieten. Slachtoffers van een ramp? Helaas.

Ongenuanceerd zwart-wit? Tja, misschien, ik weet het ook niet. De hulpverlening is goed verlopen, iedereen heeft zijn best gedaan en we mogen van geluk spreken dat het krokusvakantie was en misschien had de ramp zich ook nog voltrokken zelfs mét hoogtechnologisch veiligheidssysteem. Maar toch legt het weer pijnlijk de lakse Belgische politiek bloot ook al zal de laissez-faire houding morgen misschien enkel gerelateerd en niet oorzakelijk zijn.  Ooit moet er iets veranderen. Hoe lang blijven we nog (af)wachten? Hoeveel geduld hebben we nog?

(En ja, ik denk dit ook elke keer bij verkeersongevallen veroorzaakt door een slecht verkeersbeleid…)